In 2003 vertrokken we voor het eerst naar de Dolomieten Marathon
www.maratona.it
Ik kende het gebied al maar dan in de winter tijdens diverse ski vakanties in Val Gardena. We hadden nu met 6 man een busje gehuurd:
Hier moet je trouwens niet zijn als je wilt afvallen, man o man wat een hoeveelheid eten elke dag.
Met het hele team:\gingen we de eerste dag op weg naar de Passo Campolongo om daar bovenop een welverdiende espresso te nuttigen (ja Jos dat waren die kleine bakjes)
De rest van de week werden oa Pordoi, Sella (een paar meter dan agv kettingbreuk van iemand), Gardena, Colle St Lucia en Falzerego bedwongen.
Op vrijdg konden we de startspullen ophalen:
Daarbij inbegrepen een shirt:
Op zaterdag een rustdag muv een kopman Henk R die de Sella Ronda nog een keer deed. Wij gingen naar de gletscher op de Marmolada;
http://nl.wikipedia.org/wiki/Marmolada en
http://www.marmolada.com
Hier had je boven de 3000m een prachtig uitzicht van de bovenkant van het Sella Massief;
Op zondag werd dan de Maratona verreden; de spullen waren op zaterdag al uitgezocht en klaargelegd:
Als erkend niet klimmer met veel overgewicht en weinig ervaring in het hooggebergte gekozen voor de middenafstand: 106km en 3090hm
Het was nog frisjes bij de start (graad of 4-5) en we stonden in het laatste startvak en het duurde dus even voordat we op weg waren naar de 1e hindernis de Passo Campolongo:
Hierna volgt mijn favoriete klim de Passo Pordoi. Deze loopt fantastisch in 33 haarspeldbochten vanaf Arabba omhoog zonder echt steile stukken:
Hierna op naar de Passo Sella: deze is bepaald niet mijn favoriet want deze loopt voor geen meter wat mij betreft:
En dan op naar de Gardena; deze is vrij gemakkelijk met slechts een klein stukje in begin en eind wat iets zwaarder is:(klim begint bij Plan de Gralba)
Na de doorkomst bij de finish in Corvara konden we de Campolongo voor de 2e keer bedwingen. Het grote aantal teveel aan kilo's begon merkbaar te worden..
Lange afdaling richtig Cenadoi en dan de mooie klim van de Falzerego gevolgd door nog een gemeen stukje naar de top van de Valperola:
En dan nog een prachtige afdaling richting de finish in Corvara en dan genieten van een lekker biertje op het terras:
In 2004 waren we er weer en opnieuw de 106km gereden:
En in 2005 opnieuw richting Italie; nu zou het de lange afstand worden alhoewel we door wachten in een groepje maar net op tijd waren voor de tijdscontrole op de splitsing 106/138km. Samen met Janneke gingen we voor het uitrijden van de volledige afstand, 138km 4190hm. Achterhoedegevechten op de Giau, stervende zwanen, opgevers, lopers, liggende renners alles maakte je daar mee. Er waren 2 extra klimmetjes opgenomen in de route waarbij de Giau al eerder de bijnaam Highway to Hell had meegekregen. Dat blijft een bijzonder zware klim:
In 2006 voor het 4e achtereenvolgende jaar opnieuw van de partij:
Ook nu voor de lange afstand gekozen en voor een solorit gegaan wat goed ging en ruim 2 uur eerder binnen dan in 2005.
De prestatie was blijkbaar indrukwekkend want de pers gehaald:
De laatste deelname was in 2008; gebrek aan vorm, te weinig getraind en te weinig motivatie hadden tot resultaat dat ik na het Sella Rondje in de remmen heb geknepen en aldus het korte rondje van 57km en 1780hm heb gedaan.
Al met al een prachtig evenement en toporganisatie. Maar eens kijken of we komende jaren deze nog eens op het programma kunnen zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten