De eerste klassieker

En dat was in 1986 de Waalse Pijl. Slechts 2 hellingen ooit bedwongen te weten de Muur van Geraadsbergen en de Bosberg in Vlaanderen. Met 1500km in de benen op naar Malmedy waar we huisjes hadden gehuurd. De Cote de Chodes op vrijdagmiddag even geprobeerd en dan op zaterdagmorgen naar Spa voor de start. 21 hellingen stonden op ons te wachten:

De Maquiasard is een lekker lopende en de Hautregard een makje. Maar daarna kwam de eerste kuitenbijter in Remouchamps:

Foto is in Remouchamps vlak voor de afslag naar de Redoute (ikzelf 5e van links) op een mooie Peugeot.

De Redoute viel niet mee en het verzet van 42x26 bleek ontoereikend maar goed uiteindelijk kwamen we wel boven. De Forges is een lastige klim maar de Cote de Avister was nog veel lastiger. Het wegdek was bedroevend voor zover je van wegdek kon spreken en de percentage's hoog.

Hierna een wat op en af stuk en de gemakkelijke klim van de Fagnes. Cabendes was een korte maar steile klim en hierboven was een controlepost.
Het was prachtig weer, later zou het rond 30graden worden. En dan  stond de steile Mur de Huy op het programma. Steil was ie en het verzet ontoereikend en derhalve een klein stukje de benenwagen moeten gebruiken.
Hierna kwamen snel achter elkaar 5 hellingen waarvan er maar 1 wat zwaarder was. Na het middenstuk volgden de Warre en Fays. Met name op de Fays heerlijk naar boven gereden. Boven op de top met de groep een pauze gehouden:

In de finale stond nog het een en ander op het programma: Bergeval pittig, Wanne zwaar. De Stockeu was de volgende maar deze was wegens wegenwerken vervangen door de Thier de Coo: slecht wegdek en max 17% dus een prima vervanger. Sinds dit jaar is de Coo ook  niet meer weggeweest uit het parcours. De Mur van Huy is sinds 1988 helaas verdwenen uit de route.
Na Coo dan nog een klassiek einde: eerst de Haute Levee (persoonlijk vind ik dit een zeer vervelende klim) en de prachtige 4,5km op de Rosier. Hierna is het lekker afdalen naar de finish in Spa en dit jaar geen vervelende extra lus over de Anette et Lubin in Spa maar gewoon in Spa stoppen.
In 1987,1988 en 1989 de Waalse Pijl nog een  keer gereden. Blijft een van de mooiste klassiekers en zeker een van de zwaarsten.

Tegenwoordig doen de mannen en vrouwen van Cyclo Spa de organisatie niet meer zelf maar zit deze rit in de serie van Bank van de Post Cycling Tour; info op: http://www.cyclo-spa.be/